จักสิบอกหัวใจ คำใดบ่ให้เจ็บหนัก
หากได้ฮู้ว่าคนที่ฮัก เขาได้จากไปแล้ว
จักสิบอกหัวใจ คำใด ให้มันบ่แอ่ว
บ่ให้หลอยออกแปว เฮ็ดแนวบ่เข้าท่า
คงสิบ่เจ็บหลาย ดอกอ้ายคิดว่า
วันเวลาคงทำให้หาย
แต่ความจริง คือมันบ่ง่าย โอ๊ย
ฮอดยามเวน กะบ่เป็นตาอยู่
ใจหดหู่ แฮ่งวังยามหัวค่ำ
ตกหว่างแลง ข้าวบ่กินจักคำ
คึดอำหล่ำนำแต่ผู้ลังคน
ฮอดยามนอน ตากะหลับบ่ลง
ใจยังคง คึดนำฮำฮอน
ฮอดตีสอง อ้ายกะยังบ่นอน
ใจอาวรณ์ คิดฮอดเจ้าหลาย
จักสิบอกหัวใจ คำใดบ่ให้คึดต่อ
บอกกับใจว่าเจ็บให้พอ บ่ต้องไปกวนเขา
จักสิบอกหัวใจ คำใดบ่ให้คึดฮอดเจ้า
ขังตัวเองไว้ในความเหงา เหมือนคนเมาน้ำตา
คงสิบ่เจ็บหลาย ดอกอ้ายคิดว่า
วันเวลาคงทำให้หาย
แต่ความจริง คือมันบ่ง่าย โอ๊ย
ฮอดยามเวน กะบ่เป็นตาอยู่
ใจหดหู่ แฮ่งวังยามหัวค่ำ
ตกหว่างแลง ข้าวบ่กินจักคำ
คึดอำหล่ำนำแต่ผู้ลังคน
ฮอดยามนอน ตากะหลับบ่ลง
ใจยังคง คึดนำฮำฮอน
ฮอดตีสอง อ้ายกะยังบ่นอน
ใจอาวรณ์ คิดฮอดเจ้าหลาย
แฮ่งดึกแฮ่งคิดฮอด
ฮอดยามเวน กะบ่เป็นตาอยู่
ใจหดหู่ แฮ่งวังยามหัวค่ำ
ตกหว่างแลง ข้าวบ่กินจักคำ
คึดอำหล่ำนำแต่ผู้ลังคน
ฮอดยามนอน ตากะหลับบ่ลง
ใจยังคง คึดนำฮำฮอน
ฮอดตีสอง อ้ายกะยังบ่นอน
ใจอาวรณ์ คิดฮอดเจ้าหลาย
จักสิบอกหัวใจ คำใด่บ่ให้คึดฮอดเจ้า
ขังตัวเองไว้ในความเหงา
เหมือนคนเมาน้ำตา